Τα βουνά της Κόνιτσας θεωρούνται ο παράδεισος του πεζοπόρου και του ορειβάτη.
Αυτό οφείλεται στο μεγάλο αριθμό τους και στην εκεταμένη επιφάνειά τους σε συνδυασμό με το γεγονός του ότι το ένα αποτελεί ουσιαστικά συνέχεια του άλλου αποτελώντας έτσι μια ενιαία ενότητα. Επίσης σε αυτό συμβάλλει η μεγάλη ποικιλία του ανάγλυφου και της βλάστησης καθώς και η ύπαρξη πολλών παλιών μονοπατιών που είναι ακόμα σε καλή κατάσταση.
Το πιο σημαντικό στοιχείο όμως είναι η διατήρηση αρκετών αδιατάρακτων περιοχών, περιοχές δηλαδή στις οποίες δεν έχουν κατασκευαστεί δρόμοι ή άλλα έργα του ανθρώπου που θα μπορούσαν να υποβαθμίσουν την αισθητική του τοπίου και να οδηγήσουν στην εξαφάνιση σπάνια είδη χλωρίδας και άγριας πανίδας.
Πολλά μονοπάτια οδηγούν προς τις κορυφές των μεγάλων βουνών ή συνδέουν τους οικισμούς μεταξύ τους. Μέχρι σχετικά πρόσφατα λειτουργούσε τέλεια ένα εκτεταμένο δίκυτο μονοπατιών που συνέδεε αφενός τα χωριά μεταξύ τους και αφετέρου τους τόπους όπου λάβαιναν χώρα οι καθημερινές ασχολίες των κατοίκων του κάθε χωριού.
Σήμερα σε καλή κατάσταση διατηρείται ένα μέρος αυτού του εκεταμένου δικτύου και κυρίως τα μονοπάτια, τα οποία οδηγούν σε θέσεις τουριστικού ενδιαφέροντος καθώς και εκείνα που σχετίζονται με τις ασχολίες και τις δραστηριότητες των λιγοστών κατοίκων γύρω από τα χωριά και τις στάνες στα βουνά (κτηνοτροφία, γεωργία, υλοτομία, κυνήγι, αναψυχή κά). Τα υπόλοιπα μονοπάτια και κυρίως αυτά που είναι στα χαμηλότερα υψόμετρα σταδιακά μπήκαν σε αχρηστία και έκλεισαν ή αντικαταστάθηκαν από αυτοκινητόδρομους, οπότε έχασαν ένα μέρος από την περιπατητική γοητεία τους.